هیچ وقت آدم هایی که شیوه ی زندگی شون بر مبنای این بوده که ببینن بقیه چه کار میکنن براشون تا خودشون هم همون کارو واسه طرف بکنن دوست نداشتم...آدم های حساب و کتاب کردن دو دو تا چهارتا کردن...آدم هایی که تا اس ندی اس نمیدن تا لایک نکنی لایکت نمیکنن وقتی کامنت میدن که کامنت داده باشی وقتی به وبلاگت سر میزنن که به وبلاگشون سر زده باشی ...
آدم دلش میگیره خیلی دردناکه .
امیدوارم من برات جزء اون دسته از ادمایی نباشم که گفتی تا بهشون سر نزنی بهت سر نمیزنن
واقعا حاله خوشی ندارم :(
باور کن منظورم کس خاصی نبود عزیزکم
آره از پستات فهمیدم که کمی ناراحتی
و همش به فکرت بودم!!
البته این کامنت و وبلاگ سر زدن یک داستان فرعی هم داره غیر از حساب کتاب. برای کسی که نمی تونه آدرس ها را بوک مارک کنه، لینک هم نداره پیدا کردن وبلاگها سخته. برای همین ذوق می کنه وقتی کسی آدرسش را پای کامنتش گذاشته که اون هم بره بخونه.
بله اینم حرفیه
که ایزد در بیابانت دهت باز :)))
عاقو خب راستش من کامنت گذاشتن واسم سخته خب!!
نه من واقعا انتظار کامنت ندارم منم خودم گاهی برای دوستام کامنت نمیذارم