امروز بعد از اینکه صد بار تمام وبلاگ های مورد علاقه مو رفرش کردم احساس کردم نیاز دارم وبلاگ جدید بخونم تو صفحه ی بهنام ( وبلاگ دو کلمه حرف حسابی) لینک دوستان وبلاگی شو بالا پایین کردم و وبلاگ هایی که از اسمشون خوشم میومد رو باز کردم. غم انگیز بود بیشترشون (در واقع تمامشون* به غیر یکی ) آخرین پستشون مال چند سال پیش بود بیشترشونم بدون خداحافظی رفته بودن و پشت سرشون رو نگاه نکرده بودن ....دلم گرفت از این همه وبلاگ متروکه ...مثل شهرهای طاعون زده بود ...ترسناک و دلگیر ...
* من تمام لینکاشو باز نکردم فقط از اونایی که از اسمشون خوشم میومد رو باز کردم .
لینکدونی منو باز میکنی چشات رو درویش کناااا
ما دورانی داشتیم یه زمانی توی وبلاگ...
دوستانی داشتیم..
چقدر همه چی خوب بود..
البته الان هم کمابیش با خیلی از همونایی که بازشون کردی و نبودن در تماسم! ولی خب دیگه بیشتر اینستا بازی میکنن!
منم نیم ساعت پیش اینستام رو بستم کلا!!! :))
درویش نمیکنم با اون دوستات اه اه
من‌یهو‌میرم معمولا !
و نمیدونم‌چه مرگمه ......
ولی تو رو دوست دارم صبا :)
اسکل بودنات عین خودمه :)
عزیزم
تو عشق منی
خوبیت اینه که آدم امیدواره برمیگردی!
چی میشه که یهویی وب رو رها میکنن و میرن ؟ انگار یه بچه رو بدون سرپرست رها کرده باشی !
خیلی بده
چطوری دلشون میاد ادم رو تو دل نگرانی ول بکنن برن
ولی من بخوام برم خبرت می کنم دایی
فقط اگه خبر نکردم
بدون مردم
خدا نکنه
چشم من اگه خواستم برم بای بای میکنم؛دی
اصلا چرا باید بری
نرو
اخه من نمیتونم بی تو دووم بیارم نرووووو
نرووووو